بیماری نیوکاسل در پرندگان

نیوکاسل پرندگان چیست؟بیماری نیوکاسل در پرندگان : این بیماری بیشتر در پرندگانی که در شمال شرقی آسیا یا قسمت مرکزی آمریکا هستند دیده می شود. این ویروس میتواند به سرعت بین پرنده های اهلی، خانگی و باغ وحشی پخش شود. مرغ ها بیشترین میزان آلودگی به این ویروس را دارند. این بیماری به صورت رسمی در سال 1926 شناخته و نامگذاری شد.

آیا نیوکاسل پرندگان قابل انتقال به انسان است؟

افرادی که به صورت مستقیم با یک پرنده مبتلا به نیوکاسل ارتباط داشته اند، می توانند التهاب چشم (Conjuctivitis) بگیرند. درگیری با این بیماری در انسان نادر است اما به هرحال گزارش شده است.

عملکرد ویروس نیوکاسل:

ویروس نیوکاسل پرندگان همچنین با نام هایی مثل دیستمپر پرندگان نیز شناخته می شود. بیماری نیوکاسل در پرندگان بسیار واگیر بوده و به سلول های تنفس، گوارش و سیستم اعصاب مرکزی حمله می کند.

علائم پرنده های درگیر شده با نیوکاسل:

علائم بیماری بسته به اندام هدف و نژاد پرنده می تواند متفاوت باشد:

تخم های گذاشته شده می توانند شکل، رنگ یا سطحی نامناسب داشته باشند
ضعف و بی حالی پرنده
عدم هماهنگی در راه رفتن
چرخیدن به دور خود
لرزش بدن
فلجی کامل یا یک طرفه بدن
مرگ ناگهانی

آبریزش از چشم و بینی:

سرفه کردن
عطسه کردن
مدفوع سبز و آبکی
تورم اطراف چشم ها
چرخش سر و گردن
سختی تنفس
کم شدن یا قطع تخم گذاری

افرادی که به صورت مستقیم با یک پرنده مبتلا به نیوکاسل ارتباط داشته اند، می توانند التهاب چشم (Conjuctivitis) بگیرند. درگیری با این بیماری در انسان نادر است اما به هرحال گزارش شده است.

انواع حالات بیماری نیوکاسل:

سه حالت مختلف برای بیماری وجود دارد:

نوتروپنیک و ولوژنیک:

این فرم از بیماری حاد و کشنده است، درصد احتمال تلف شدن پرنده معمولا 100% بوده و می تواند پرندگان را در هر سنی که باشند بکشد.

مزوژنیک:

آلودگی متوسط که در آن مرگ و میر در پرنده های جوان بیشتر اتفاق می افتد.

لنتوژنیک:

درگیری خفیف تنفسی در این حالت ممکن است رخ دهد، این حالت فقط در پرندگان بالغ دیده می شود و معمولا درصد مرگ پایینی هم دارد.

نحوه انتقال ویروس نیوکاسل در پرندگان:

عامل بیماری نیوکاسل پارامیکسو ویروس تیپ 1 است، که می تواند به وسیله موارد زیر انتقال یابد:

خوردن و آشامیدن غذا و آب آلوده

تنفس هوایی که آلوده به ویروس باشد

ارتباط با ترشحات یا مدفوع آلوده به ویروس

انتقال ویروس از طریق دست، کفش و لباس آلوده

انتقال از طریق وسایلی که آلوده به ویروس نیوکاسل باشند

تشخیص بیماری :

در مرحله اول دامپزشک متخصص پرندگان از شما درباره نحوه شروع بیماری و علائمی که در پرنده خود دیده اید و همچنین سوالاتی مثل این که پرنده خود را از چه مکانی خریده اید و آیا پرنده واکسیناسیون شده است یا نه سوال می کند. در مرحله بعد یک معاینه کامل بر روی پرنده انجام می شود که این معاینات شامل شنیدن صدای تنفس و قلب، بررسی توده عضلانی پرنده و ناحیه شکمی است.

تشخیص قطعی بیماری:

برای تشخیص قطعی بیماری دامپزشکتان می تواند با یک سواب نمونه ای از ترشحات حلقی یا مدفوع پرنده گرفته و به آزمایشگاه ارسال کند. همچنین می توان یک آزمایش خون (CBC) از حیوان بگیرد.

بازگشت از بیماری:

در بیشتر موارد، نیوکاسل در پرندگان کشنده است. ممکن است حتی دامپزشکتان یوتانایز کردن ( خواب راحت) را برای پرنده پیشنهاد دهد. پرندگانی که مرحله بیماری را پشت سر گذاشته اند، باید مدت زمان بیشتری را نیز در قرنظینه بمانند.با دامپزشکتان در مورد نحوه قرنطینه برای جلوگیری از پخش شدن بیماری مشورت کنید.منبع: wagwalking.com